Sok, Poesjes, en Maria

Lieve vriendjes en vriendinnetjes,

Terwijl jullie heerlijk aan het vakantie vieren zijn, zijn de vriendjes keihard aan het werk hier in Israël. Nederland en masse op de ski’s en de vriendjes maar werken hier in Jeruzalem, wat oneerlijk verdeelt is het toch. Toch zijn wij niet jaloers, wij verstaan onze taken en hebben het ook nog goed naar ons zin hier bij Elwyn.

We zijn nu 3 weekjes op weg en de eerste cultuurshocksymptomen zijn voelbaar. We beginnen geliefden in Nederland en Brazilië te missen en Maik moet steeds meer naar de wc. De eerste 2 weken was hij twee keer geweest. Dat kun je best een slecht gemiddelde noemen dachten wij zo. Het eten, ja daar zijn de meningen ernstig over verdeeld. Harmen eet er stevig op los. Tijdens het werk wordt er continu eten aangeboden, variërend van chocolade tot ghümus, ik kan niet uitleggen wat het is maar het is prima te eten. Maik heeft het er niet zo op. Hij eet soms als avondeten een pak biscuits i.p.v. de heerlijk bereidde maaltijden, die ruiken naar gemalen sok met ui, door onze eigen kok. Hij is aan het Fatima Hamassen, dat is een Arabische versie van Sonja Bakkeren.
Sinds deze week werken we nog drie dagen als vrijwilligers, de andere dagen gebruiken we voor ons afstuderen. Maik staat deze drie dagen om half zeven op, om mensen uit bed te halen op zijn groep. Dit gaat overigens op een niet al te vriendelijke wijze. Nadat de mensen uit bed worden gesjouwd moeten ze zich naakt aansluiten in de rij voor de wasbeurt. Maik mag nadat ze zijn gewassen en schoongespoten afdrogen. Een zeer mooie taak natuurlijk. De hormonenorganisatie is bij onze cliënten overigens prima. Maik heeft daar kennis mee mogen maken tijdens het afdrogen… Op de groep van Maik is er ook een jongen die een pak aan heeft waar de broek en de trui aan elkaar zitten zegmaar. Dit is gedaan omdat hij anders de hele dag met zijn hand op plaatsen zit die in Nederland in ieder geval niet in het openbaar gewenst is.
Een tijdje geleden heb ik kennis gemaakt met onze medicijnenvrouw. Ze komt vaak medicijnen delen op de groep omdat de groepswerkers daar niet voor opgeleid zijn. De vrouw was bijzonder aardig en voordat ik het doorhad was ik al bijna uitgehuwelijkt, of eigenlijk ingehuwelijkt. Ze had een zoon die op mij leek en volgens haar een wonderschone dochter die momenteel nog in Spanje vertoefde maar binnenkort weer terugkwam hier naar toe. Als het zover was waren we van harte welkom…

Van de week hebben we zoals gebruikelijk ons weer verdiept in de geschiedenis van Israël. We hebben En Kerem bezocht. Dit is een dorpje waar naar alle waarschijnlijkheid Elizabeth woonde en waar dus ook Johannes de Doper is geboren. Dit dorpje kunnen we goed zien liggen vanaf de berg waar wij wonen en werken. We zijn er daarom ook heen gelopen. We lopen sowieso erg veel. Dit heeft niet alleen conditionele redenen en is ook niet alleen onderdeel van het Fatima Hamas-plan van Maik, maar zo kunnen we ons ook goed inleven in de tijd van de bijbel; alles lopend. We zijn overigens van plan om een klein ezeltje aan te schaffen voor de lange afstanden. Ezels zijn ook veel minder vaak doelwit van terroristische aanslagen…
We hebben afgelopen week ook het indrukwekkende en vernieuwde Yad Vashem bezocht. Dit is een schitterende plaats op een berg met o.a. een museum waar de holocaust in beeld is gebracht en ook kan worden herdacht. Natuurlijk weten wij wel wat er gebeurt is tijdens de tweedewereldoorlog maar om dit nog eens te herdenken in Israël is wel erg bijzonder. Je bekijkt het dan veel meer vanuit het perspectief van de Joden. Na het bezoek aan Yad Vashem is onze sympathie voor de (toenmalige) Duitsers helaas niet erg gestegen.

Laten we afsluiten met een leuk verhaaltje. Op de groep van Harmen hebben we een huiskat. Het is eigenlijk gewoon een straatkat maar een collega voert dit beest altijd en is zo min of meer onze huiskat geworden. Dit beesje liep al een tijdje rond met een dik buikje. Ze was namelijk zwanger. Afgelopen week was ze uitgerekend, althans dat bleek toen ik gister ging werken en mijn collega vertelde dat ze was bevallen. Hij stelde voor om even te gaan kijken. Het lieve beestje voelde zich kennelijk al een echt huiskat, ze had voor haar bevalling dan nog net geen Israëlische vroedvrouw laten komen maar ze had de bevalling wel laten geschieden in een bed van een van onze bewoners… Ik werd ineens heel blij van mijn eigen kleine maar schone ledikantje.

Shalom uit Jeruzalem!

De vriendjes