Poerim & Oghil

Lieve vriendjes en vriendinnetjes,

Een aantal mensen zijn ongerust hoe het met ons gaat. Ze willen graag iets van ons horen en nieuwe foto’s zien van de vriendjes. Bij dezen worden die behoeften bevredigd. Overigens waarderen wij deze bezorgdheid ten zeerste.

De vriendjes maken het wel. De opdracht die we hier hebben te verrichten is nagenoeg klaar en de verantwoording van de opdracht schiet ook al op. We verbazen daarmee vriend en vijand en onszelf trouwens ook. Volgende week willen we als soort bedoeïenen (mensen die in tenten in de woestijn leven) de woestijn in trekken voor een aantal dagen. We mogen alleen bedoeïnetje spelen als we ons doel met onze opdracht behaald hebben. Op deze manier doen we leuke dingen en doen we tegelijkertijd veel aan onze opdracht. ow ow ow, wat zijn die vriendjes toch slim he.
Hoe langer je ergens verblijft hoe meer de gewenning er ongemerkt insluipt, als die gewenning verveling wordt moet je vertrekken. Enige gewenning heeft ons wel overmeesterd maar het gaat nog absoluut niet vervelen. Zo liepen we pas na een zoektocht naar een kerk zomaar ineens de Mea Shearim in. Dit is een erg strenge, orthodoxe joodse wijk. Je kunt hier bijvoorbeeld niet met onbedekte schouders de wijk inlopen. Toen we daar enige tijd stonden te kijken, met enige verbazing, zagen we heel veel gebeuren waar deze log niet toerijkend voor is. We zagen bijvoorbeeld hoe een man van ongeveer 55 jaar, met baard, pijpenkrullen en hoed, een meisje met niet misverstane trapbewegingen “zijn” wijk probeerde uit te bonjouren. Het meisje droeg m.i. hele nette kleren maar je zag wel haar blote kuiten.. Die zelfde man werd daarop weer belaagd door joodse jongens die waarschijnlijk een goede beurt bij dat meisje wilde maken. Dit alles gebeurde op een kruispunt waar bussen, taxi’s en auto’s luid toeterend overheen scheuren. Iets verderop gingen twee joden met elkaar op de vuist omringt door een groep omstanders wat mij herinnerde aan een knokpartijtje op het schoolplein van de basisschool. Een kwartier later arriveerden er enkele jongens van de politie met leuke grote autootjes die je normaal alleen in Amerikaanse films ziet. Op dat moment keerde de rust wat weer en zijn we maar vertrokken van dit gratis schouwspel. Mogelijk had het te maken met het Poerim feest. Dit vieren de joden nogal uitgebreid. Alcohol is hierbij niet verboden namelijk en heeft mogelijk de mensen in deze wijk wat onrustig gemaakt.
De avond hiervoor hebben wij zelf het Poerim feest aan de lijve ondervonden. We zijn met een joodse jongen mee geweest naar het centrum van Jeruzalem. Overal op straat is er feest. Mensen zijn verkleed en zien er meestal niet uit. De sfeer is erg goed en het voelde als een soort groot familiefeest, wat het in wezen min of meer ook is. Ik zag een meisje dansen op dusdanige wijze dat ik mij zelf ook niet hoefde te schamen om een aantal pasjes te doen op de ritmische Israëlische muziek.

We genieten bijna dagelijks ook van de bewoners. Vaak lopen of rijden de vriendjes met wat bewoners over het terrein van Elwyn heen. Sommige bewoners maak je daar zo enorm blij mee dat ze die blijdschap tijdens zo een rondje ook niet onder rolstoelen of banken stoppen. Heel de rit word er gelachen en ‘Eli Eli’ of ‘Oghil Oghil’ geroepen. Het eerste is een naam van de bewoner zelf en het tweede betekent eten. Het gaat nergens over maar het is wel fantastisch! Wij vermaken ons niet minder dan de bewoners zelf.

We kwamen erachter dat we niet erg veel foto’s hebben gemaakt de laatste tijd. Voor de grote fans onder ons bieden wij bij dezen onze excuses aan. We begrijpen de teleurstelling. Geniet van wat we wel kunnen laten zien en alvast bedankt voor jullie lieve reacties!

Groetjes, De Vriendjes

Insiders:
Hanna: hoe gaat het ermee? Loopt je toko een beetje?
Mannen uit Ambacht: Willen jullie alvast met de dictator van Kirgizië contact opnemen over onze komst?
Wiets: Trek af en toe aan de handrem der lusten van Joeltje alstublieft.