We zijn er.......

Lieve vriendjes en vriendinnetjes,

We zijn er! Dat mag wel gezegd worden. Vliegen is heel handig en tijdwinstgevend. Bij EL AL (dé Israëlische vliegmaatschappij) gaat dat niet geheel op. Op schiphol werden wij flink door de screen gehaald. Maik heeft drie verschillende beveiligingsmensen moeten overtuigen van zijn goede bedoelingen van deze reis. Maik ziet er ook wat verdacht uit natuurlijk. Ook onze bagage moest er meerdere malen aan gelogen. Ergens in een aparte ruimte werden alle spullen apart bekeken en besnuffeld. Toen ik naar links keek, zag ik hoe een man op zeer onorthodoxe wijze een tas van zijn inhoud ontdeed. Toen wij op luchthaven Ben Gourion onze tassen open maakten bleek dat ook gebeurt te zijn met onze tassen. Al de mooi gestreken overhempjes zagen eruit of ze net een bomaanslag hadden overleeft..

Harmen z’n zwager was met een aantal andere journalisten ook met de zelfde vlucht onderweg naar Israël. Zij boden aan om ons af te zetten –met hun huurauto- bij de instelling waar wij ook gaan wonen. Prima geregeld. Dik een uur na geland te zijn op Tel Aviv stonden we voor ons vrijwilligershuisje in Jeruzalem. Wij werden welkom geheten door een fantastische vrouw (een soort protestante non) die de helft van het kalenderjaar besteed aan vrijwilligerswerk hier bij Elwyn in Jeruzalem. Er zitten in het huis nog twee andere meisjes. Een Duitse en een Tsjechische. Deze meisjes waren zichtbaar uit het veld geslagen door onze komst en waren een beetje verlegen. Wij begrijpen dat natuurlijk en gaan hier verder heel nuchter mee om…

Inmiddels hebben wij ons hok ingericht, het 3e bed op onze kamer verheven tot bank en zijn we nu aan het genieten van een overheerlijke Sultana. Zo meteen maar eens slapen en dan morgen kijken of er een beetje te ontbijten valt hier. Ook krijgen we morgen nog een rondleiding over het terrein, gaan we zien waar het internet zit en gaan we waarschijnlijk Jeruzalem nog even bekijken.

Inmiddels hebben we de eerste nacht gehad. Best pittig! Maik slaapt in een roze bedje waar hij aardig in past. Harmen heeft met zijn lengte wat meer moeite om in een soort kinderledikant te slapen. Alleen de foetushouding biedt uitkomst… Verder is elke beweging op het plastic, krakend matras reden om er toch even wakker van te worden. Ach, alles went. 3 maanden zijn ook zo voorbij :)
Gister werden wij hier afgezet door de journalisten die bij het handdrukken tegen ons zeiden: bedankt dat we jullie hebben kunnen dienen. Wij hopen dit over 3 maanden ook te kunnen zeggen tegen de bewoners hier van Elwyn.

Mensen wij vinden dat wij heel goed bezig zijn door nu al een blog te schrijven. Wij kunnen de garantie nog niet geven dat we het met dit tempo blijven doen. We doen ons best.

Laila tov

De vriendjes.