1e werkdag

Lieve vriendjes en vriendinnetjes

We zijn er nog steeds! De eerste dagen geven de meeste indrukken en daarom weer een nieuw stukje uit Jeruzalem.
Gisteren (woensdag) hebben we onze eerste echte werkdag gehad en dat loog er niet om. Wij hebben allebei weinig tot geen ervaring met deze doelgroep dus is alles in zekere zin nieuw voor ons. Wij werken allebei voorlopig om verschillende afdelingen. Maik werkt met mensen tussen de 20 en 40 jaar die allemaal verstandelijk en lichamelijk gehandicapt zijn. Harmen werkt om een afdeling waar de mensen wat ouder zijn en allemaal in een rolstoel zitten. Deze mensen zijn zwaar gehandicapt, zowel lichamelijk als verstandelijk. De meeste mensen moeten tijdens the dinner gevoed worden door de groepsleiders. Wij moesten 1 uur beginnen en dan is het “voedertijd”. Harmen kon gelijk aan de slag. De eerste cliënt ging mij goed af maar de tweede vond het leuk dat er een nieuwe jongen op de groep was. Als ik naar hem lachte begon hij helemaal te glimmen. Soms uitte dit in een proestlach. Op zich niets mis mee maar als je net een lepel pap hebt gegeven krijg je ongeveer de helft weer over je heen… Welkom op de groep!
’s Middags gaan de cliënten naar bed. Tussen 2 en 4 uur liggen ze in bed. Wij hebben het idee dat het makkelijk voor de hulpverleners is en minder goed voor de cliënten zelf. De meeste liggen 2 uur wakker en we kunnen ons voorstellen dat dit niet echt de bedoeling is. Siësta zeggen ze hier. Ik heb altijd begrepen dat siësta te maken heeft met warmte. Het is hier nu nog niet warmen geweest dan 17 graden… Het in en uit bed gaan is overigens een indrukwekkend moment. In noodtime vliegen de cliënten uit de rolstoel in bed. Dit is ook de tijd dat de pamper wordt verwisseld. Heel veel ervaring met pampers heb ik niet, zeker niet met gevulde pampers. De lucht in de slaapkamers is verschrikkelijk. Een paar keer moest ik mijn hoofd omdraaien om het vomeren te onderdrukken… Ik besef dat ik een groentje ben en dat ik nog veel moet leren.
Na het slapen kwam er een man muziek maken. Een van de groepsleiders begeleidde dit met een djembe. Fantastisch om te zien hoe de cliënten reageren om de muziek. Sommigen zitten te dansen in hun rolstoel. Zo zien we dat er door zulk soort activiteiten veel plezier wordt beleeft. ’s Avonds na het eten gaan de cliënten alweer naar bed. Waarom weten we niet. Het lijkt ons niet zo dat deze mensen twee keer zo veel slaap nodig hebben. We zullen in de toekomst eens wat vragen gaan stellen over het programma.

Gistermorgen was er lichtelijk paniek in ons huis, er was iets gebeurt blijkbaar. Er was –volledig om ons bewustzijn heen- ’s nachts een cliënt in ons huis geweest. Deze jongeman had het gemunt op een van de vrouwelijke vrijwilligers. Eerst had hij bij Hanna (daar hoort u nog meer van) het raam vanaf buiten opengedaan en stenen naar binnen gegooid. Wij weten dat in het Midden-Oosten wel eens met stenen wordt gegooid, maar naar onschuldige vrijwilligers? Later was hij echt binnen gekomen omdat hij waarschijnlijk over een sleutel van ons huis beschikt. De man was bij een meisje naar binnen gelopen en had daar zijn sjaakie laten zien. Vrij onappetijtelijk zo midden in de nacht dacht ik zo. Het meisje was behoorlijk geschrokken. De jongen is wat later naar buiten gebonjourd en de rust was weer teruggekeerd. De deur van onze slaapkamer doen wij vanaf nu maar op slot…

Hanna is vandaag uit ons midden gegaan. Erg jammer hoor. Hanna heeft hier 3 maanden gewerkt als vrijwilliger. Hanna is een heel gezellige joodse vrouw van 60 jaar. De laatste twee avonden hebben we het onder het genot van een Israëlisch wijntje en wat lokale lekkernijen erg gezellig gehad met Hanna. Wij gaan je missen buurvrouw!

Verder hebben we gister kennis gemaakt met een goede Israëlische keuken. We hebben een heerlijke grote shoarma rol gegeten, en met groot bedoelen we dan ook echt groot. Vriendje zat alleen nog lang niet vol en een uur later droomde hij al van een zak bolognese chippies. Ook hebben we onze biertjes kunnen nuttigen en deze smaakte ons best. Voor herhaling vatbaar dus :)

Het is hier heerlijk vertoeven, we hebben net gehoord dat er 4 nieuwe vrijwilligers zullen komen uit Italië, dus we zijn benieuwd. Vriendje is vandaag jarig, inmiddels is hij een ouwe bok van 23 jaartjes oud.

Mensen, Shalom!

De vriendjes
(Namens vriendje, hartelijk bedankt voor de felicitaties die via de site binnen zijn gekomen! Ook bedankt voor alle leuke reacties!)